Tyle się mówi o obowiązku ciągłego rozwoju w zawodzie programisty. “Przynajmniej jeden nowy język w roku!” “Przynajmniej jeden nowy framework na kwartał!” “Przynajmniej jedna książka techniczna na miesiąc!” Znacie te zawołania?
Wiecie co… nie do końca widzę w tym sens. Na pewno nie zamierzam twierdzić, że taki sposób zagospodarowania wolnego czasu jest zły – bo nie jest – ale na mnie takie podejście po prostu NIE DZIAŁA. Co z tego że rok temu przeczytałem od deski do deski książkę o WCF? Co z tego że półtora roku temu z zapałem pochłaniałem kolejne tutoriale o F#? Wreszcie: co z tego, że kiedyś poświęciłem wieczór na poznanie kilku najpopularniejszych bibliotek IoC/DI? Mówiąc szczerze: absolutnie nic. Nie tak dawno urzekły mnie Reactive Extensions. “Poznam tą bibliotekę na wylot, choćby nie wiem co!” – obiecywałem sobie. Ale niestety, bez możliwości praktycznego ich zastosowania w prawdziwym projekcie takie deklaracje umierają śmiercią tragiczną, jak zarazki polane Domestosem. To samo tyczy się wszelakich innych technologicznych zakamarów.
Przyczyna jest oczywista: w programowaniu teoria bez praktyki oznacza tyle samo co w jeździe samochodem. Można wyryć kodeks drogowy na pamięć, naczytać się o silnikach, zapisać do 10 forów motoryzacyjnych, i po stwierdzeniu “teraz to jestem zajebistym kierowcą” wylecieć z drogi na pierwszym zakręcie. Tak naprawdę jedyny efektywny sposób programistycznej edukacji to wykorzystanie w praktyce wybranych rozwiązań. Banalne? Może. Ale z pewnością dla wielu nie jest to takie jasne. Ja postanowiłem nie tracić czasu na puste zagłębianie się we wszelkie nowinki, bo NIC mi to nie dawało.
Czy nawołuję zatem do stagnacji i zastoju? Skądże znowu – nawołuję do czegoś wręcz przeciwnego. Think for yourself, question authority! Albo: Challenge everything! Znasz na wylot Unity? W następnym projekcie skorzystaj ze Structure Map. Znasz NHibernate? Użyj Entity Framework. Z zamkniętymi oczami napiszesz testy w nUnit? Zobacz co oferuje mbUnit albo MSTest.
Et cetera, et cetera… (cobym inteligentniej brzmiał).
To wszystko było tylko wstępem do podzielenia się swoimi doświadczeniami z kilku ostatnich tygodni. Mając do napisania niewielki projekt z bardzo luźnym harmonogramem postanowiłem wykorzystać jak najwięcej nowych… “rzeczy”. Sam się dziwię, że tak bardzo udało mi się poszerzyć horyzonty w tak krótkim czasie! Zobaczcie:
Visual Studio 2010
Mój “główny” projekt rozwijany jest cały czas w VS 2008, więc tutaj pozwoliłem sobie pobawić się trochę nowym Visualem i nowym Resharperem. Wrażenia jak najbardziej pozytywne. Nie wiem tylko które z mega-wypasionych ficzerów (szczególnie support dla javascript/css w edytorze HTML) znajdę w “gołym” VS, a które dodał Resharper. Ale nie jest to ważne, skoro mam jedno i drugie:).
MySQL
Do tej pory korzystałem właściwie tylko z Sql Server i (bardzo pobieżnie) Oracle. Tym razem zerknąłem jak można sobie poprogramować w .NET trzymając dane w darmowej MySQL. Rewelacji się nie spodziewałem – w końcu relacyjna baza to relacyjna baza. Bardziej ciekawiły mnie narzędzia (odpowiedniki Management Studio) oraz współpraca z .NET/Visual Studio. Wniosek: “skoro nie widać różnicy, to po co przepłacać?”;). W efekcie planuję przynajmniej dwa posty na ten temat.
Entity Framework
Używałem LLBLGen, używałem NHibernate, używałem Linq2Sql. Tym razem zdecydowałem się zerknąć na EF. Szczerze mówiąc na początku byłem bardzo pozytywnie zaskoczony – autentycznie fajnie się z tym pracuje! Niestety okazało się, że im dalej w las, tym więcej papierzaków. Spodziewałem się że wszystko załatwię LINQ, a rzeczywistość jest bardziej brutalna. Momentami od Entity SQL nie ma ucieczki, a zarządzanie z relacjami “wiele do wielu” czy operacje na całych kolekcjach obiektów są dość uciążliwe. Ale i tak ogólne wrażenie in plus. Do tego współpraca z MySQL, po przeskoczeniu pierwszych trudności, okazała się bezproblemowa.
Quartz .NET
Do tej pory wszystkie mechanizmy “operations” pisałem ręcznie. Coś ma się wykonać raz na sekundę, coś innego za 10 minut, coś jeszcze innego ma się wykonywać nieustannie w tle… nie ma problemu. Tu wątek, tam timer, trochę konfiguracji i śmiga. Pytanie tylko: po co, skoro jest narzędzie oferujące dokładnie takie funkcjonalności? Polecam zapoznać się z Quartz.NET, wraz z kilkoma spojrzeniami w kod źródłowy. Kawał porządnej roboty. A jakość dokumentacji/komentarzy wręcz mnie poraziła. W tym przypadku faktycznie WIDAĆ SENS komentowania kodu. I że ktoś to zrobił za darmo… Szacun. (uwaga: zwróćcie uwagę, że strona projektu wcale nie jest taka jak się na początku wydaje; domena przychodząca na myśl jako pierwsza oferuje… trochę inne treści;) ).
nLog
Od wielu miesięcy jestem oczarowany biblioteką log4net. Po obrzydzającym życie Logging Application Block z EntLiba to małe cudko wydawało mi się prawdziwym zbawieniem. Postanowiłem jednak zerwać z przyzwyczajeniem (i de facto standardem jeśli chodzi o logowanie w .NET) i dać szansę alternatywie – naszemu rodzimemu nLog. Ciężko było mi w to uwierzyć, ale już wiem – nie wrócę do log4net. nLog jest po prostu jeszcze wygodniejszy! A dlaczego? O tym postaram się skrobnąć kiedy indziej, jednak zagorzałym wykorzystywaczom log4neta polecam spojrzenie w jego stronę.
VsVim / ViEmu
Czy ktoś nie zna edytora tekstu Vi/Vim? Jeśli tak to… poznajcie:). Prezentuje on bardzo ciekawe podejście wywodzące się z obserwacji, że tak naprawdę więcej czasu traci się na nawigację po pliku niż faktyczne generowanie treści. Od bardzo dawna chciałem sprawdzić czy takie podejście sprawdzi się podczas programowania. Najpierw zainstalowałem bezpłatny dodatek do VS 2010 VsVim, potem wypróbowałem płatne ViEmu…. i niestety po dwóch dniach męczarni odinstalowałem oba. Okazało się, że Resharper wystarczy i takie zabawy bardziej mi przeszkadzały niż pomagały. Może gdybym pomęczył się jeszcze z tydzień dłużej, może gdybym dał kolejną szansę to coś produktywnego by z tego wyszło… ale na dzień dzisiejszy zostaję przy aktualnym edytorze.
MS Test
Przyznam, że do tej pory zawsze omijałem MS Test szerokim łukiem. Korzystałem albo z nUnit, albo z mbUnit. I w sumie nie wiedziałem dlaczego… przecież wbudowany w VS runner dla MSTest to naprawdę wielka zaleta, jeśli ktoś nie ma Resharpera. A czym takim niby może różnić się jedna biblioteka do testów jednostkowych od innej biblioteki do testów jednostkowych?
Ano… okazało się że może. Ludu mój ludu, nigdy więcej. Bardziej się tego chyba skomplikować nie da. Tu nie wystarczy dorzucić jednego i drugiego atrybutu żeby stworzyć test. Dodatkowo trzeba wypełnić jakąś chorą konfigurację, poczytać instrukcję… a ja chcę tylko odpalić test! Po TRZECH GODZINACH walki z atrybutem DeploymentItemAttribute, ustawianiem przeróżnych konfiguracji, męczenia się z tak banalnym zadaniem jak wykorzystanie zewnętrznego pliku w teście… powiedziałem sobie DOŚĆ. WIEM że to musi jakoś działać, WIEM że z pewnością wiele osób z tego korzysta, WIEM że dokumentacja na pewno jest poprawna… ale mimo to mi, zwykłemu kmiotowi, nie udało się zmusić tego szatańskiego pomiotu do wykonania odpowiednich zadań. Trzęsąc się z irytacji wróciłem do nUnit i po 5 minutach miałem wszystko działające tak jak chciałem, bez żadnego zbędnego wnikania w durne obejścia. Ale co się klawiaturze oberwało ciosów zadanych w furii, to się oberwało.
Moq
Bardzo dużo korzystałem z doskonałej biblioteki Rhino Mocks, a tylko raz kiedyś zerknąłem pobieżnie na Moq. Zdecydowałem zagłębić się w nią bardziej… i teraz już jestem pewny, że (przynajmniej na chwilę obecną) nie ma dla mnie powrotu do Rhino. Life is brutal.
FAKE – F# Make
Jeżeli chodzi o tzw. “build tools” to miałem do tej pory doświadczenie jedynie z MSBuildem. Welcome to XML-hell! Narzędzie co prawda robi co do niego należy, a po dodaniu darmowych MSBuild Community Tasks jego potęga wzrasta. Tylko co z tego, skoro korzystanie z niego jest po prostu… skomplikowane? Nie lubię skomplikowanych rozwiązań. W tym konkretnym projekcie spokojnie wystarczyłoby mi ‘ctrl+shift+B’ w Visualu, ale mimo to zachciało mi się i w tym zakresie spróbować czegoś… nowego. Odpada nAnt (nie po to uciekam od XMLa żeby wpaść w niego ponownie), odpada psake (nie lubię, nie lubię powershella – jak bym pracował z połamanymi palcami?). Pierwotnie zdecydowałem się na Rake (Ruby rulz! przynajmniej w teorii, bo nie miałem okazji pobawić się nim “na serio”), ale zaraz później oczom moim ukazał się Fake – F# Make. Jak się łatwo domyślić skrypty pisze się tam w F#. Wreszcie okazja żeby choć trochę liznąć tego języka w praktyce! Z efektów jestem bardzo zadowolony. A szczegóły – zapewne wkrótce.
Html Agility Pack
Dawno temu napisałem programik analizujący stronę komunikacji miejskiej i ściągający rozkład jazdy autobusów. string.IndexOf(), string.Substring(), string.SkomplikujSobieZycieJeszczeBardziej()… to byś wówczas mój świat. Trochę później ponownie parsowałem stronki HTML – tym razem szpanowałem sam przed sobą wyrażeniami regularnymi. Ależ to było głupie! Dla każdego potrzebującego dobrać się do zewnętrznych stron HTML rozwiązanie jest naprawdę jedno: Html Agility Pack. Reszta jest milczeniem (owies).
Mercurial ciąg dalszy
Po odejściu od SVN przerzuciłem się na Gita. Mniejsze projekciki przechowuję jednak w Mercurialu – nie dlatego, że Git mi w czymś nie odpowiada, tylko po prostu “aby zobaczyć jak to jest”. I jest… po prostu dobrze. Z każdym projektem przekonuję się do tego narzędzia coraz bardziej. Z pewnością nie daje tyle swobody i elastyczności co Git, jednak i tak poleciłbym go każdemu chcącemu zasmakować zdecentralizowanego podejścia do problemu kontroli wersji.
Autofac z ASP.NET MVC
Niejednokrotnie pisałem już o Autofac. Tym razem przekonałem się jak BARDZO prostsze jest wykorzystanie go w połączeniu z ASP.NET MVC w porównaniu do Unity. Miód i orzeszki (bez cudu).
Co niesie przyszłość
Planowałem też kilka innych “technologicznych odchyleń”, ale doszedłem do (chyba rozsądnego) wniosku że “co za dużo to niezdrowo”. Lista “tools to use” zawiera kilka interesujących pozycji. Na pierwszy ogień prawdopodobnie pójdzie mooTools jako alternatywa dla über-doskonałego jQuery (i mniej doskonałego, przynajmniej dla mnie, Prototype). Kiedyś spróbuję też doinstalować CodeRush do Resharpera – może produktywność skoczy jeszcze bardziej? Ciekawi mnie również Bazaar – kolejny popularny DVCS – cobym miał wyrobione zdanie na temat wszystkich najważniejszych graczy w tej konkurencji.
Jak widać, prawie wszystko jest u mnie póki co “wokoło-MS”. Ale… co tam, w końcu z tego właśnie pieca kładę ciepły żytni chleb na swój sękaty stół. Mam jednak nadzieję, że kiedyś uda mi się na poważne dać nura w cały ekosystem Ruby On Rails – ciągnie mnie tam od dłuższego czasu.
A co Wy sądzicie na ten temat? Macie okazje do eksperymentów? Czy raczej uczycie się “na sucho”? A może wcale, bo “po co, skoro to co mam dobrze działa?”
