fbpx
devstyle.pl - Blog dla każdego programisty
devstyle.pl - Blog dla każdego programisty
7 minut

Recykling czasu. Czyli: “kto ma dłuższego?”


27.09.2016

3 rano. Znowu. Księżyc spogląda przez okno w blady monitor, a ja siedzę skulony i koduję. <kap> Kurde, nie wyrobię się! <kap, kap> To już trzeci miesiąc orki, a końca nie widać. <kap, kap> Czas na fajkę.

Spoglądam w dół: czerwono. Klawiatura zachlapana, biurko zachlapane. What the…? Ciało odmówiło posłuszeństwa i chlusnęło juchą z nosa. Ej, kolego! Przesadziłeś.

Jeśli to nie jest znak ostrzegawczy, to nie wiem co nim jest.

Do krwi ostatniej kropli…

Krwotok z przemęczenia powodem do dumy?

Stało się to jakoś tak mimochodem. Jeden projekt, drugi projekt, blogasek. Dziecka jeszcze nie miałem, kasa potrzebna. DO ROBOTY! W trakcie tej jazdy, która prawie zakończyła się w szpitalu, napisałem nawet tekst: “Devamok i devyczerpanie“. Właśnie go przeczytałem i uderzyło mnie w nim takie zdanie: “wiem jak to działa na zdrowie… więc trzeba korzystać póki ono na to pozwala“. Ojezu.

Opamiętałem się. Do takiego stanu nie doprowadziłem się już nigdy. Ale prawdziwe olśnienie spłynęło na mnie dopiero kilka tygodni temu. Sześć lat później. Jednak zanim o olśnieniu…

Kto ma dłuższego?!

Mam jednego ziomeczka, z którym od studiów często wymienialiśmy przygodami w kodzie. Swoim bezustannym zapierdzielaniem. “Dwie godziny dziś tylko spałem, ale ile kodu nastukałem!”. “A ja w całym tygodniu spałem tylko sześć godzin, na emeryturze się wyśpię!”.

Bum.
Gol.
1:0.

Nieustanna licytacja. Przechwałki. Kto mniej czasu zmarnował na sen? Kto się bardziej zmasakrował? Prawie jak: kto ma dłuższego?

Dwa lata temu pojechaliśmy z grupką znajomych na Metallikę do Warszawy. Byłem akurat w trakcie jednej z takich wyczerpujących faz. Podczas transportu z mieszkania do przedkoncertowego pubu zasnąłem w tramwaju na stojąco. Potem, jadąc na koncert – zasnąłem znowu. Nazwałem to “mikrodrzemkami” i chwaliłem się, że jestem jak marine – mogę spać w każdych warunkach! Nie przyszło mi do głowy, że stoję na krawędzi. A może i przyszło, ale wtedy tryby w głowie ledwo się już poruszały. “Mana & stamina” się kończyły.

Teraz ja jestem starszy. I znajomi są starsi. Durne przechwałki o niespaniu zostały zastąpione durnymi przechwałkami o maratonach i krosficie. W to nie dam się wciągnąć.

Staram się jednak cały czas nie odrywać zbytnio od kolejnych pokoleń programistów. Studenci, juniorzy – na różne sposoby pozostajemy w kontakcie. I wiecie co? Widzę dokładnie to samo, czego sam doświadczałem. Podążają tymi samymi ścieżkami, wydeptanymi przeze mnie, a wcześniej przez innych… “zapaleńców”. Albo: technologicznych oślepieńców.

Ciągle źle

Rok temu opamiętałem się i wrzuciłem na luz. W dość ekstremalny sposób, bo wymagało to ode mnie rezygnacji z codziennej pracy. Niniejszy post zapowiedziałem nawet w tekście “5 kroków do lepszego programistycznego życia“.
Teraz już się nie da przemęczyć, prawda?

Niby prawda. Na wszystko, co mam do zrobienia, poświęcam maksymalnie 5-6 godzin w ciągu “stacjonarnego” dnia, spędzanego w domu. Więc wypoczęty, zrelaksowany i zregenerowany jestem na milion %, czyż nie?

Okazało się, że niekoniecznie. Po dniu pracy popołudnie z rodzinką. Potem wieczór z żonką. A potem… książki, filmy, browarek, winko, czasem jakaś gra. Jestem wolny jak ptak! Więc kto mi zabroni posiedzieć do 1-2 w nocy? W dzień robię to co lubię. Po południu, wieczorem i w nocy: też. Życie idealne.

A mimo to… rano budziłem się zirytowany. Przynajmniej 1-2 dni w tygodniu miałem zmarnowane z powodu złego humoru. Doła tym smutniejszego, że brał się nie wiadomo skąd. Podjąłem tak wiele starań, aby podporządkować sobie otaczającą mnie rzeczywistość, a i tak nie byłem zadowolony. Szczerze mówiąc: zacząłem się obawiać, że coś jest ze mną mocno nie tak. Że mam w bani obraz życia, które, po wdrożeniu, blednie i nie daje satysfakcji.

Nigdy nie będzie dobrze?

Jak ja nie cierrrrpię smerrrf…. spania!

Przez lata eksplorowałem temat “snu”. Ale zawsze z jednej perspektywy: jak go uniknąć? Jak zmarnować nań jak najmniej godzin? Oglądałem tricki na jutubie, czytałem o polyphasic sleep, próbowałem porannego wstawania… i wiedziałem dużo. Ale, jak się okazuje, wiedziałem tę złą część.

Podczas wakacji na Snapie dużo mówiłem na ten temat: o dołach, zmułach, złych humorach bez widocznego powodu. Przy tej okazji, zagłębiając się w materiały o innym aspekcie życia, trafiłem dość niechcący na jedno stwierdzenie:

A co jeśli CIĄGLE jestem przemęczony?

Przyjęło się, że 7 godzin snu na dobę to minimalna norma. Ja starałem się, aby nie przekraczać 6 godzin. Najpierw: w imię chorej rywalizacji. A potem: za sprawą wieloletniego przyzwyczajenia i przekonania, że tak trzeba. 7 godzin? To był luksus, na który pozwalałem sobie z raz w miesiącu.

Zakwestionowałem tę podwalinę mojego życia. Akurat w czasach “złych humorów” postanowiłem spróbować inaczej. Czułem się zbrukany i grzeszny, idąc do łóżka przed 23:00, ale… na efekty trzeba było czekać raptem jedną noc. Irytacja zniknęła, zły humor zniknął, dzień był zajebisty. Eksperyment powtórzyłem: z podobnym efektem. Teraz od ponad miesiąca śpię minimum 7 godzin na dobę. I nie miałem ani jednego dnia “smutnego”. Pojawiło się jakże odkrywcze spostrzeżenie:

Lepiej mieć 16 świetnych godzin niż 18 słabych godzin w ciągu doby

Proste? No pewnie, że proste! Więc do dzieła!

Myślę, że większość “normalnych” ludzi, czytając ten tekst, popuka się z czoło. To są przecież oczywiste oczywistości! I… może faktycznie to prawda. Ale my, programiści, wiemy lepiej. My, programiści, oszukujemy naturę. My, programiści, nałogowo uprawiamy recykling czasu.

Jednak tylko do momentu, gdy coś zaczyna się sypać.

Zobacz też kasową produkcję WIDEŁO na ten temat:

Do zapamiętania

Jeśli jesteś po 30stce, czujesz nieustanną irytację z niewiadomego powodu i śpisz mniej niż 7 godzin na dobę: zacznij spać minimum 7 godzin na dobę. Zobaczysz różnicę od razu. Sprawdź. Nie marnuj życia.

Jeśli jesteś przed 30stką: możesz wszystko. Zapierdzielaj jak dziki, nie śpij w ogóle, hulaj dusza póki dasz radę. Raczej nie umrzesz od tego. ALE! gdy pewnego dnia wstaniesz z wyra zirytowany… z niewiadomego powodu… a spałeś mniej niż 7 godzin, to… niestety, nadszedł Twój czas. Starość puka do drzwi, hektolitry kawy tutaj nie pomogą. Przypomnij sobie: kurde, Aniserowicz kiedyś o tym pisał. Wróć, przeczytaj, a potem: zacznij spać minimum 7 godzin na dobę. Nie marnuj życia.

Specjalnie pogrubiłem tutaj wiek. Bo – uwierz dziadowi – ma on kolosalne znaczenie, niestety.

Do zobaczenia w ramionach Morfeusza,
Twój Procent, Śpiący Królewicz

Notify of
Paweł Szczygielski

Maciek, Czytając Twój post odnalazłem wiele wspólnego z moimi doświadczeniami. Z tym, że ja nadal śpię poniżej 7 godzin (co prawda nie spędzam czasu tak profesjonalnie jak Ty, ale i tak ciągle mi go brakuje:) ). W moim przypadku rozwiązaniem problemów z nastrojami itp. okazał się właśnie sport. W swoim poście napisałeś, że nie dasz się wciągnąć w przekrzykiwania dot. biegania i siłowni (w nowych, modniejszych wersjach), ale nie trzeba iść drogą sportowego ekshibicjonizmu, żeby po prostu poćwiczyć :) Myślę, że warto spróbować – nawet jeżeli nie Ty, to może któryś z czytelników Twojego bloga. Zmęczenie fizyczne jest zupełnie inne… Read more »

Iwona Lalik

No ja właśnie też śpię poniżej 7h – wystarcza mi 6, żeby się obudzić w dobrym nastroju mimo, że wstaję 5.30-6.30. Gorzej później;) Popołudnie/wieczór – gonitwa i nie wiadomo w co ręce włożyć:(

Michał Kuliński
Michał Kuliński

Czytałem u Wujka Boba, że maks. 40 godzin tygodniowo. Dobrych godzin.
Dla mnie, jeżeli chodzi o sen, to minimum 8 godzin. Inaczej zombie. Oczywiście każdy ma swój osobisty próg.
Wiem jedno – łamanie tej granicy to murowane problemy fizyczne i psychiczne (sic!)

Marcin
Marcin

Dokładnie, mam to samo, jesli chodzi o ilość godzin snu… Beż tych 8h nie ma życia…

Od jakiegoś czasu staram się kłaść o 23:00, ale niestety nie zawsze się to udaje. Już jakiś czas temu zauważyłem tą dziwną przypadłość, że jak za późno się położę, to cały następny dzień jest do pupy.

Także wiele w tym racji, znowu trafiłeś w sendo Macieju!

Klaudia
Klaudia

Sen to potrzeba fizjologiczna. Tak samo jak jedzenie czy wypróżnianie się. Jeśli ktoś uważa wysypianie się poniżej pewnego poziomu za jakiś “lifehack”, dzięki któremu ma “więcej czasu”, to może równie dobrze jeść 1000 kcal dziennie – przecież to taka oszczędność czasu i pieniędzy. Brak snu działa jak brak czegokolwiek innego czego potrzebujemy do funkcjonowania. Po prostu źle. Tylko że w przypadku braku snu trudniej dostrzec niedoskonałości, gdyż powodują głównie otępienie. Chroniczne niewyspanie to nie problem dotyczący w jakiś szczególny sposób programistów. Czytałam, że wywodzi się z… wynalezienia żarówki. Po prostu odkąd cykl snu przestał być regulowany przez wschody i zachody… Read more »

Mariusz Kędziora

Sprawdź sobie Maciek przy okazji poziom witaminy D we krwi. Ja tak miałem jakieś 3 lata temu, że ciągle chodziłem zmęczony. Lekarka wtedy zasugerowała zbadanie tej witaminy. Okazało się, że mam jej skrajnie niski poziom (i to właśnie w okresie jesiennym, kiedy słońca jest mniej, a to głównie z niego naturalnie mamy tą witaminę). Po uzupełnieniu poziomu kropelkami/tabletkami było naprawdę dużo lepiej. PS. Lekarka mi wtedy już mówiła, że lekarze mają coraz więcej wątpliwości co do tego czy witamina D to faktycznie witamina, a nie raczej hormon, który ma kluczowe znaczenie dla wielu procesów w naszym ciele. A niestety jej… Read more »

Marcin

Ostatnio modne jest naśmiewanie się z tego Crossfitu co nie? Każda aktywność fizyczna jest dobra, a crossfit ma swoje zalety wbrew pozorom. Przez całe lata edukacji byłem dumny z bycia suchoklatesem, a siłownia w moim mniemaniu tylko dla karków była. Tolerowałem tylko sporty zespołowe. Pare lat temu po kilku paraliżach (dosłownie) od siedzenia na dupie dałem się namówić na spróbowanie tego ustrojstwa crossfitowego i nigdy nie żałowałem. Wszyscy lubią się z tego  śmiać, ale nikt nie powie,  że można się tam nauczyć zupełnych podstaw takich jak choćby robienie porządnych przysiadów. Na każdych zajęciach jest trener i bez względu od twojego zaawansowania… Read more »

cold
cold

Tak na potwierdzenie słów autora :)

http://www.crazynauka.pl/niedosypianie-oglupia/

trackback

[…] O tym będę jeszcze pisał w przyszłości, bo temat jest niezmiernie istotny. (update: napisałem “Recykling czasu. Czyli: “kto ma dłuższego?”“) […]

Michał
Michał

“Przyjęło się, że 7 godzin snu na dobę to minimalna norma. Ja starałem się, aby nie przekraczać 6 godzin. Najpierw: w imię chorej rywalizacji. A potem: za sprawą wieloletniego przyzwyczajenia i przekonania, że tak trzeba. 7 godzin? To był luksus, na który pozwalałem sobie z raz w miesiącu.”
Błąd. To opinia ludzi którzy się na tym nie znają.

Prawda? Różni ludzie potrzebują różnej ilości snu – spanie składa się z cyklów o długości około 1,5 godziny, Poza tym niektórzy śpią wiele razy w ciągu doby, ale w krótkich sesjach (tak jak to robił np. Einstein.
Długość snu to rzecz indywidualna.

Michał
Michał

A poza tym.
Prosiłbym Pana – jeśliby Pan zechciał – o uwzględnienie jako nowy podpunkt w powyższym artykule “Nie spałeś w nocy? Zdrzemnij się”. To naprawdę potrafi odrobić nieprzespaną noc.
Pozdrawiam.

Żaneta Jażdżyk

Zastanawia mnie jedno: czy to jest tak, że wkręcamy się w ten wyścig będąc programistami czy też programistami zostają osoby, które już mają predyspozycje do tego, by “przycisnąć”. Niestety kosztem zdrowia czy samopoczucia.
Tak, też się już na tym przejechałam :P Na szczęście wyciągnęłam wnioski (podobne do Twoich) i jakoś udaje mi się tego pilnować. Czasem się zapominam… ale wiem, że na dłuższą metę więcej na tym tracę niż zyskuje.

ohdev

Zawsze wszystkim powtarzam: NAJLEPSZYM LEKARSTWEM NA SENNOŚĆ JEST SEN. Brak snu, to brak koncentracji, skupienia, zadowolenia i rypanie dupogodzin we własnym życiu. Szkoda życia. A oszukać organizm można jakimiś energetykami, kawami i innymi wynalazkami raz na jakiś czas. Jeżeli to staje się normą to znak, że jest źle.

Jacek Czapla
Jacek Czapla

Sen tak ale też inna aktywnośc. Kiedyś podczas sesji coachingowej uświadomilem sobie z trenerką, że pracuję przy kompie i relaksuję sie też przy kompie (filmy, internet, gry…). I jeszcze telefon i tablet (ksiązki). Słabo. W wiekszych firmach czesto jest jakaś infrastruktura do relaksu (oby nie tylko xbox) ale w mikro trzeba sobie stworzyć samemu i warto się nad tym zastanowić poważniej. Mi pomogły np. rolki. Jeśli nie pada to zawsze mozna wyskoczyc na 30-40 minut w ciagu dnia.

Kamil Bęben
Kamil Bęben

Nie ma reguły. Ja np, czuję się jak zombie kiedy śpię powyzej 8 godzin na dobę, a świetnie się czuje po 6 godzinach . Uwielbiam za to 15-minutowe drzemki raz dziennie. Od razu się po nich lepiej myśli.

trackback

[…] Recykling czasu. Czyli: “kto ma dłuższego?” […]

trackback

[…] Do przeczytania wkrótce, Procent Zamyślony (a może i Spać Właśnie Idący, wedle swych opisywanych już doświadczeń) […]

Łukasz Tkacz

Zgadzam się z wnioskami i obserwacjami, bo choć jestem jeszcze nieco przed trzydziestką, to również obserwując samego siebie zauważałem, że jak pojawia się deficyt snu, to “wszystko się wali” – najpierw humor, a niego kolejne i kolejne rzeczy. Najgorsza sprawa jak jest taki ciąg na zasadzie “jutro się wyśpię” i ciągnie się tydzień, dwa… A mózg nie wybacza, czuje deficyt, przypomina i dopomina się o jego uzupełnienie. Dodam też, że drzemki w ciągu dnia nam tego nie zrekompensują. Pozwolą działać efektywniej, odpocząć, ale jeżeli na przestrzeni właśnie np. tygodnia codziennie jesteśmy w plecy te 40-60 minut + drzemkami nadrabiamy 15-25… Read more »

trackback

[…] Recykling czasu. Czyli: “kto ma dłuższego?” […]

Kurs Gita

Zaawansowany frontend

Szkolenie z Testów

Szkolenie z baz danych

Facebook

Książka

Zobacz również