Po kolejnym roku, czyli rachunek sumienia 2010/2011

To już trzeci taki post na moim blogu. Czas leci, nie ma co. Poprzednie podobne tajemne wynurzenia (2008/2009, 2009/2010) dla mnie samego okazały się o wiele bardziej przydane niż się tego spodziewałem. Ot, taki online’nowy nastolatkowy periodo-pamiętnik. Zatem, pomimo absolutnego braku czasu na tak podstawowe nawet rzeczy jak sen, siadam… i piszę tegoroczne wydanie.

(BTW: da się całkiem sprawnie funkcjonować przeznaczając na sen 3-4 godziny na dobę, sekretem jest Tiger;) bo gdy życie płata figle to trzeba być cyber-gotowym póki w ciele młody duch… )

2010

Na początek rozliczenie się z zamierzeń poczynionych równo rok temu… Czy było dobrze?

Nie ma co kokietować – było bardzo dobrze. Udało się nam wrócić z Warszawy do Białegostoku, udało się dostać kredyt, udało się kupić i urządzić zajebiaszcze mieszkanie. Cała operacja (od pierwszego spotkania z “doradcą kredytowym” do wprowadzenia się, z dwoma przeprowadzkami po drodze) trwała 7 miesięcy – od maja do grudnia. Wszystko to było tak strasznie czasochłonne, że właściwie nie wiem gdzie ten cały rok się podział. Ale nieważne – było warto. Tym samym mam nadzieję zakończyć cykl przeprowadzek, które mnie ścigały od kilku lat (przeprowadzałem się 8 czy 9 razy w ciągu ostatnich 7 lat, co potrafi dać się we znaki…) i nareszcie osiąść w jednym gnieździe na stałe.

Właściwie gdyby to było wszystko do napisania o roku 2010 to i tak byłoby git. Ale do życia prywatnego dochodzi jeszcze zawodowo-hobbystyczne (czyli wszystko co związane z programowaniem), gdzie też wcale nie było źle;).

W całym zawirowaniu związanym z przeprowadzkami i wykańczaniem mieszkania udało mi się zorganizować konkurs Daj Się Poznać, bardzo ciepło odebrany przez programistyczną społeczność. Na tyle ciepło że dostałem już kilkadziesiąt maili z pytaniami o kolejną edycję:). Pożyjemy – zobaczymy. Niestety z powodu mieszkaniowego zamieszania nie miałem możliwości obserwować wszystkich zgłoszonych projektów tak aktywnie jak bym chciał, ale cóż… I tak wyszło o wiele, wiele lepiej niż się początkowo spodziewałem.

Oprócz zorganizowania konkursu zostałem także moderatorem w serwisie devPytania. Wielkiego zaangażowania ta rola nie wymaga, ale poczułem się całkiem miło dostając od jego autorów takie wyróżnienie.

Moje drugie online’nowe wcielenie zaproszono z kolei do dołączenia do grona Ekspertów CodeGuru. Kilka dni temu sytuacja potoczyła się trochę dalej i od nowego roku jestem jednym z Redaktorów tego portalu. Co z tego wyjdzie – zobaczymy, mam nadzieję że same pozytywy – i dla portalu, i dla mnie.

Dodatkowo dość niespodziewanie otrzymałem voucher na egzamin, więc korzystając z okazji zdałem sobie 70-536.

I przeżyłem największy zawodowy w swojej dotychczasowej karierze kryzys programistycznej osobowości, czego wyrazem był post “Skazani na Devshank“. Na szczęście dość szybko udało mi się to pokonać.

Sam przełom roku wiąże się u mnie także z oczekiwaniem na decyzję Wszechmocnej Korporacji co do mojego statusu MVP. Dadzą renominację czy nie dadzą? Po raz czwarty – dali. I git.

Na sam koniec zostawiłem sobie spojrzenie na moją blogową aktywność w minionym roku. Spodziewałem się że w obliczu takiego natłoku “pozablogowych” zajęć wypadnie to dużo gorzej, a było… całkiem nieźle. Znowu ponad setka postów, znowu wzrost liczby czytelników/subskrybentów. Widziałem na innych blogach screeny z google analytics, więc i ja takowy zarzucę:

Dzięki wszystkim za cierpliwość i stale rosnący poziom zainteresowania moim blogiem, nawet pomimo tak niewybaczalnych przerw jakie miały miejsce w tym roku.

2011

Kontynuując temat bloga…

Podczas realizacji kilku projektów pojawił się u mnie w minionym roku pomysł na napisanie cyklu postów o testach jednostkowych. Temat ten przewijał się co prawda w kilku notkach, jednak dopiero niedawno porządnie przysiadłem do tego aspektu programowania co skutkowało dość ciekawymi spostrzeżeniami i całkiem zgrabnym sposobem pisania takich testów i zarządzania nimi. Czy się uda – zobaczymy, ale w głowie zamierzenie takie wygląda fajnie.

Planuję też maksymalne zoptymalizowanie procesu blogowania tak, aby generowanie treści 3-4 razy w tygodniu nie wymagało ode mnie 18-20 godzin jak do tej pory (gdy utrzymywałem taką częstotliwość). Na razie nie mogę sobie na to pozwolić, ale mam nadzieję wrócić do tego za jakiś czas.

Z kilku stron dostałem również feedback mówiący jasno: “odpuść sobie posty czysto techniczne i pisz więcej o rzeczach luźniejszych“. Mam to nieustannie na uwadze i po włączeniu regular-blog-mode-on być może uda mi się wrócić do zwyczaju cotygodniowego puszczania swoich kosmatych myśli spod znaku Refleksje. To one miały zawsze największą liczbę komentarzy i wywoływały najciekawsze dyskusje.

Z nieukrywanym podekscytowaniem patrzę również na nadchodzące miesiące, gdyż wreszcie mój największy w życiu projekt dla mojego “stałego klienta”, realizowany właściwie przez dwie osoby, ujrzy światło dzienne. Po prawie dwóch latach pracy system callcenter oparty o komponent FreeSWITCH, będący teraz w fazie “testów w produkcji”:), powinien niedługo zostać opatrzony jakimś w miarę stałym numerem wersji… Będzie ciekawie. Gdy pojawią się konkrety więcej to z pewnością napiszę coś więcej.

Kołaczą się też po głowie luźne zamierzenia głębszej refleksji nad życiem zawodowym. Co prawda teraz jest mi bardzo dobrze, ale trzeba zastanowić się czy na pewno chcę obudzić się za 10 lat przy tym samym biurku, w tym samym pokoju, z tymi samymi obowiązkami… Może tak, a może nie – na to chcę sobie odpowiedzieć w roku 2011:).

Inny luźny plan to poczynienie jakichś kroków w celu legalizacji trwającego już dobre 8 lat konkubinatu. Nic specjalnie palącego, ale warto mieć to wreszcie z głowy.

I… chyba nic poza tym. W tym roku nic sobie nie narzucam, niczego nie planuję. Ewentualnie – wreszcie odpocząć. Po przeprowadzkach, urządzaniu mieszkania, a teraz pracy do granic możliwości nie mogę się już doczekać chwili gdy będę mógł za kilka tygodni poczytać normalną książkę, pograć na perkusji, pojeździć dla frajdy samochodem po Podlasiu, zagrać w grę etc. Ale… to jeszcze nie teraz. I póki co – niespecjalnie chce się nawet wymyślać nowe rzeczy tylko dlatego że dopiero co był 1 stycznia.

Tym samym życzę i sobie, i Wam, aby rok 2011 był… po prostu spoko.